Ο Αναστάσιος Σταλίκας δίδαξε – και ανέδειξε με το παράδειγμα του βίου του – ένα ξεχωριστό μονοπάτι για τη ζωή, την ευτυχία και την ανθρώπινη συνθήκη. Για εκείνον η ευτυχία προέρχεται από την αποδοχή της στιγμής, από την εκτίμηση των μικρών χαρών και την ικανότητά μας να διαχειριζόμαστε τις δυσκολίες της ανθρώπινης διαδρομής με σοφία. Στάθηκε πάντα δίπλα στη νέα γενιά φωτίζοντας με το έργο του την αξία της προσωπικής ανάπτυξης. Κάθε γενιά, έλεγε, έρχεται αντιμέτωπη με τις δικές της προκλήσεις, και η ευελιξία και η ψυχική ανθεκτικότητα είναι σημαντικές ικανότητες που βοηθούν στην προσαρμογή. Με τις σκέψεις του για την απομόνωση και τη μοναξιά της σημερινής εποχής ανέδειξε τη σημασία της συνύπαρξής μας. Οι συνδέσεις μας με τους άλλους συμβάλλουν στην ευημερία μας και στην ανάπτυξή μας και η ανθρώπινη συνοδοιπορία, τόνιζε πάλι ο ίδιος, καθίσταται η βασική συνθήκη που δίνει αξία και νόημα στον κόσμο που μοιραζόμαστε. Συχνά μας προέτρεπε να ζούμε με συνειδητότητα, να απολαμβάνουμε τις στιγμές, εντάσσοντας θετικές εμπειρίες στη ζωή και αποτέλεσε και ο ίδιος, μέχρι τις τελευταίες του μέρες, ένα ζωντανό παράδειγμα του τι σημαίνει εσωτερική ευημερία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Αποχαιρετούμε λοιπόν σήμερα τον πολυαγαπημένο φίλο που έζησε με τρυφερότητα, αγάπη και πάθος στον κόσμο. Θα μας συντροφεύουν πάντα οι στιγμές που μοιραστήκαμε μαζί και ο μοναδικός του τρόπος να αφουγκράζεται τη χαρά της ύπαρξης.
