Με βασικό ομιλητή τον κ. Θανάση Γεωργά, ψυχίατρο και Dasein αναλυτή ολοκληρώθηκε με τις καλύτερες εντυπώσεις για τους συμμετέχοντες, το Σάββατο 20 Νοεμβρίου, το διήμερο σεμινάριο για την φαινομενολογία στις υπαρξιακές ψυχοθεραπείες. Με αφετηρία του το βασικό σκεπτικό της φαινομενολογίας, έτσι όπως ξεκίνησε από τον Husserl ─ την επιστροφή στα ίδια τα πράγματα ─ και περιγράφοντας συνοπτικά τις πολλαπλές μετεξελίξεις της από τον Heidegger στον Merleau-Ponty και με συχνές αναφορές του σε άλλους υπαρξιακούς φιλοσόφους του εικοστού πρώτου αιώνα ο κ. Γεωργάς πρόσφερε στους συμμετέχοντες μια νέα, εμπλουτισμένη οπτική για την φαινομενολογική σκέψη, φωτίζοντας με τον μοναδικό του τρόπο το πώς αυτή επηρεάζει και διαμορφώνει, επίκαιρη ακόμη στις μέρες μας, τις υπαρξιακές ψυχοθεραπείες.

Σε όλο το σεμινάριο αναδύθηκε και διερευνήθηκε και πάλι το ερώτημα του Είναι, έτσι όπως κυρίως μέσα από την ερμηνευτική φαινομενολογία του Heidegger τέθηκε, στη βάση μιας νέας επικαιροποιημένης και πλέον προσωποποιημένης οπτικής για την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο κ. Γεωργάς τόνισε πολλαπλά την σημασία που έχει για τις υπαρξιακές ψυχοθεραπείες το προσωπικό βίωμα και την ιδιαίτερη έμφαση που αυτές δίνουν στην διερεύνηση και ερμηνεία του κόσμου από τους ίδιους τους θεραπευόμενους. Προέτρεψε τους συμμετέχοντες να θέσουν τα δικά τους (συχνά αναπάντητα) ερωτήματα για τα πράγματα, έτσι όπως αυτά εμφανίζονται, και να αναζητήσουν τον τρόπο συγκρότησης του δικού τους Είναι, καθώς συνδιαλέγονται με τους άλλους και τον κόσμο. Μίλησε για την ευκαιρία που κάθε δισταγμός ή κατάρρευση δίνει στην ανασυγκρότηση της ταυτότητας του ανθρώπου και για το διαρκές και ασίγαστο για όλους κάλεσμα της αυθεντικότητας, καθώς μας προσκαλεί ή άλλοτε μας προκαλεί, όπως ο Kierkegaard, να βρούμε μια αλήθεια που να είναι αλήθεια για μας. Κυρίως όμως μέσα από μια αίσθηση ηρεμίας, γαλήνης και απλότητας κατόρθωσε να δημιουργήσει έναν κοινό τόπο και να παρουσιάσει, με το δικό του μοναδικό ύφος, έναν άλλο τρόπο να είμαστε παρόντες σαν υπαρξιακοί ψυχοθεραπευτές, περισσότερο ενήμεροι και συνδεδεμένοι με αυτό που προσπαθούμε, προσφέροντας έμπνευση σε όσες και όσους επιθυμούν μια βαθύτερη ψυχοθεραπευτική εργασία.

Και ίσως σήμερα, περισσότερο από ποτέ, στον αβέβαιο, ρευστό και πολλές φορές χαώδη κόσμο που μας περιβάλλει (και μέσα από τα προσωπικά συμπεράσματα αυτού του διημέρου), να αναγνωρίσουμε την ανάγκη μιας ψυχοθεραπευτικής εργασίας που προσομοιάζει με εκείνη της τέχνης. Αναζητώντας μέσα στα λόγια των συνοδοιπόρων μας όχι τις δογματικές ή βέβαιες απαντήσεις ενός αντικειμενικού κόσμου αλλά το διαρκές άφημά μας σε κάτι άγνωστο και πολλές φορές αδιαφανές ή αναπάντητο που αναδύεται ως διαρκές ερώτημα στις θεραπευτικές μας συναντήσεις. Δείχνοντας τον απαραίτητο σεβασμό στην α-λήθεια των προσώπων που μας εμπιστεύονται, ικανοί να παραμένουμε ταπεινοί και σιωπηλοί απέναντι στα καυτά κι όμως τόσο ανθρώπινα ερωτήματά τους, καθώς όπως πολύ όμορφα σημείωσε ο κ. Γεωργάς: «Κάθε συνομιλία, μας διανοίγει στην αλήθεια του Είναι».